آنچه در دنیا

دور من اما

آن لطیف تا ابد آبی

آن که من را مرهم هستی و بودن هست

آن که این سنگین دل زیر مرا هم در بغل دارد

آن مرا دعوت به خود کرده

موج هایش می بردندم سوی ژرفایش

غرق خواهد ساخت من را در میان بحر احساسات

سخت است مرا گرچه بدانم

در راه غلط هستم و مقصود نه این بود

از ضعف اراد است

یا ترس ز مجهولی آن نقطه آغاز

در راه جدیدم.

هر چیز که باشد

سخت است مرا گرچه بدانم

در راه غلط هستم و مقصود نه این بود

باید دلم بیرون کند از خود تو را حالا

اما نه این باشد

حال و هوای من در این ایام

چشمم اگر چه در خودش دیگر نمی یابد

روی تو را،لیکن

هر کس که می بیند درونش ذره ای از تو است

کارم شده چسباندن افکار بیمارم

تا در نظر باشی مرا هر دم

تا در دلم باشی عزیز جان

وقتی که نباشد

یک ماه به یادش چو ببینیم بسازیم

پس از چه تو را من

در هر که ببینم بشناسم ولی انگار

بس نیست دل خون مرا باز

آخر تو که جز ظلم و جفا هیچ نکردی

پر نور تر از کل جهانم به جهانم

ولی چون ساحل آرامشی زیبا است من را باز

که این ماهی در تنگ هوس حالا

بسی مجنون این شوریده آب در تلاتم هست

و در فکرش نمی آید

چه موجودات خون خواری برایش در کمین هستند در آنجا